O outono traerá novidades expositivas ao Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC), que incorporará dúas propostas de gran interese na súa programación. O 26 de setembro abrirá as portas "Percepción e incerteza", unha mostra colectiva con obras de Jaione Camborda, Max de Esteban e Joan Fontcuberta, mentres que o 10 de outubro será a quenda de "Nicasso", a nova creación do artista Carlos Pazos. 

"Percepción e incerteza"

En 1999, o CGAC foi escenario dun encontro entre ciencia, tecnoloxía e arte que reuniu figuras como Roald Hoffmann, Michel Rio ou Marina Abramović. Aquel ciclo, titulado "The Special Plenary Series on Science, Technology and the Arts", buscaba tender pontes entre práctica e teoría, lóxica e estética, feitos e imaxinación. 

Vinte e seis anos despois, no actual contexto de avances científicos e tecnolóxicos que transforman a nosa vida cotiá, o museo recupera ese espírito cunha nova proposta: "Percepción e incerteza". A mostra parte da idea de que a tecnoloxía non só modifica as prácticas artísticas, senón tamén a nosa forma de comprender o mundo, introducindo a incerteza como motor crítico e creativo.

Con obras de Joan Fontcuberta, Max de Esteban e Jaione Camborda, a exposición propón unha experiencia inmersiva arredor dos límites da imaxe e da tensión entre percepción e incerteza. Fontcuberta explora a potencia da intelixencia artificial como xeradora de novos universos visuais; De Esteban alerta, a través dun díptico de ton distópico, sobre os riscos da manipulación científica ao servizo da bioeconomía e da infopolítica; e Camborda mergulla ao espectador na experiencia sensorial dunha persoa xordocega, convertendo a súa instalación nunha metáfora das contradicións e posibilidades do mundo cuántico.

"Nicasso"

Unha obra creada en 2006 por Carlos Pazos que nace como unha crítica a Picasso, tomando como punto de partida a célebre produción cerámica que o artista malagueño desenvolveu en Vallauris entre 1948 e 1955. "Nicasso" reúne unha colección de cerámicas representativas do Vallauris posterior á influencia picassiana. 

A instalación complétase co filme "Nicasso, la película", unha colaxe de escenas de películas comerciais entre 1950 e 2000 nas que Picasso aparece evocado como símbolo de extravagancia, e cun vídeo documental de Vicens Vacca sobre a primeira presentación pública da obra no Museu Abelló. Nesa ocasión, a peza exhibiuse nun escaparate aberto á rúa, dispoñible para a mirada dos transeúntes as 24 horas, reforzando a ironía e o espírito crítico que caracteriza a obra de Pazos.