Raquel Rodríguez Cocaño tiene 22 años y cursa quinto del Doble Grado en Periodismo y Comunicación Audiovisual en la Universidade de Santiago de Compostela (USC). En agosto de 2023 le diagnosticaron Linfoma de Hodgkin en estadio 2. Ahora, ya curada, ha decidido hablar de su enfermedad desde una nueva perspectiva a través de su Trabajo de Fin de Grado: un cortometraje denominado Cancro Diario.
Mañana presenta en la Facultad de Ciencias de la Comunicación a las 19:00 horas su work in progress. Un adelanto de la obra donde los asistentes también podrán charlar con la propia directora, Raquel Rodriguez, y demás miembros del equipo. Rodríguez define a Cancro Diario como “unha curtametraxe que fala sobre as emocións de dende que che diagnostican un cancro ata o final”.
A nivel audiovisual, esta enfermedad se abordó en diferentes obras como Breaking Bad, House o Gritos y susurros, entre otras. La diferenciación que propone la autora respecto a alguna de ellas se basa en la edad de la protagonista - 21 años - y en que la trama se desarrolla sobre el proceso en vez de sobre el final de la enfermedad. “Na maior parte dos produtos audiovisuais sobre o cancro fálase de se este se supera ou non se supera. En Cancro Diario “móstrase o día a día da enfermidade”, reconoce la directora. Destaca también la necesidad social de hablar sobre ello. “Eu antes de padecelo vía o cancro como o peor que lle podía pasar unha persoa. Creo que hai que falar máis sobre el e sobre o que supón na vida, máis que entendelo como un desenlace ou, pola contra, como unha superación”, explica.
Todo el proceso de Raquel Rodríguez empezó cuando se notó un bulto en el cuello. Pensó que no era nada hasta que, en una visita rutinaria, su médico le prestó atención. A partir de entonces, su vida cambió. “Ten un impacto diferente vivir esta enfermidade na adolescencia. Socialmente perdes actividades ou saídas che corresponderían por idade e é moi duro. Parece superficial, pero a imaxe física tamén é algo que afecta moito e quería contalo” señala Rodríguez.
La amistad representa un papel fundamental en el cortometraje, con la presencia de dos amigas que acompañan a la protagonista, Olivia -interpretada por Bárbara María Domínguez-, durante todo el proceso. La directora también apunta que se podrá ver una escena dura, pero importante, como una sesión de quimioterapia. “Quería representar a miña séptima sesión de quimio, que para min foi horrible. Non fun capaz de rematar de guionizala e fíxoo a xefa de produción. Cando a gravamos foi un momento moi emocionante para todo o equipo”, relata la propia Raquel.
Ella misma reconoce que, aunque en un primer momento, quería aferrarse a la idea de que no se trataba de una obra autobiográfica, ahora lo es un 80%. “O guión escribino sobre as miñas vivenzas e as dúas persoas que acompañan á protagonista baséanse nas miñas dúas mellores amigas. É o proceso emocional que eu pasei”, destaca Rodríguez.
Hoy en día, su realidad es diferente, pero vive con el miedo de que algún día vuelva a tener que recibir un diagnóstico similar. “Cando rematei o tratamento de radio empeceime e preguntar moito por que a min, por que agora, etc. No proceso non me paraba tanto a pensar niso. No momento de facer revisións sempre teño medo a que algo saia mal. Agora se teño dor de pescozo tamén me preocupo. Intento non pensalo moito, pero hai días que está aí de forma recurrente”, destaca Raquel Rodríguez. Cancro Diario es para ella una especie de vía de escape. “A pesar de que sexa duro, para min é un paso máis no camiño, aínda que sei que ter vivido iso sempre me vai acompañar dunha forma ou outra”, reconoce la directora.